ÖLÜMDEN ÖNCEKİ YAŞAM...

Yaşamın boyunca pek çok kez fark ettin;

tanıdığın birçok insan

başkalarının başına gelen

korkunç olaylardan

sanki gerçekten üzgünmüş

ve yardım etmek istiyormuş gibi söz ederlerdi,

ama işin gerçeği,

başkalarının acılarından zevk aldığımızdır,

çünkü böylece

kendimizin mutlu

ve şanslı olduğuna inanırız... 

Bu şartlarda,

varoluşumuzun bu kokuşmuş çöplüğünde  

oturmuş

değerli varoluşunu sürdürmek uğruna

nefes almayı sürdürüyorsun.

Oysa var olmaya devam etmek için

hiçbirimizin hiçbir,

ama hiçbir sebebi yok anla...

Ve hiçbir zaman

insanlara

özellikle de kendine

kötü davranarak

onları düzeltemeyeceğini... 

Ve şu an bizzat

bileklerini keserken yani 

nefret ettiğin birini öldürmeye çalışıyorsun,

içinde başka,

sevebileceğin Sen'ler olduğunu

ilk kez sezerken...
 Başkalarının trajedisinden

zevk almadığını fark ediyorsun örneğin gururla 

ve o kitabı hatırlıyorsun 

incecik çelik tenine değmek üzere

ve bir damla göz yaşı süzülürken yüreğine huzurla...

Kafka'nın Felice'ye yazdığı bir mektup;
"Gregor Samsa'nin huzur içinde öldüğünü"

yazmış Kafka...