ÖLÜMDEN ÖNCEKİ YAŞAM...

Sokakta futbol oynayan çocukların mutlu gürültüsü;

''Damar damar üstüne binmiştir'' diyor, birtanesi;

''kırılsa duramazdın...''

Hava buz gibi acımasız bir sıcak...

Seramik bir saksı içinden fıskiye gibi fışkıran

tüyümsü yapraklı devasa bir aşk merdiveni

garip çağrışımlar yaratıyor zihninde,

belki sırf adı yüzünden...

 

Jane Austen hiç evlenmediği halde

evlilik üzerine yazmış,

Oscar Wilde kendi ifadesiyle

bir kadınla hiç tutkulu bir aşk yaşamadığı halde

bu duyguları mükemmel anlatmış,

Tolstoy Anna Karenina 'da

bir kadının hislerini bir kadından dahi,

daha iyi anlatabilmiş ve

Dostoyevski Suç ve Ceza' da

katil Raskolnikof'un ruhsal anatomisini

en ince ayrıntısına kadar bize yaşatmıştır...
O halde insan ya da ben dediğin

bir'den ibaret bir varlık olamaz;

bir tek insan içinde; 

insanlığın bütün hallerini taşır... 

2. perde 2. sahne

edebiyat tarihinin en ünlü aşk sahnesiyle başlar örneğin; 

hâlâ birbirinin yüzünü görmemiş iki sevgili

Juliet 'in balkonu ve karanlıkta

aşklarını itiraf ederler,

''Biliyorum, gecenin maskesi var yüzümde... "
Sen bir kadın, bir kız çocuğu,

erkek, bir zorba,

bir katil, bir aşık ve

tüm bunlarla aynı zamanda bir kurbansın aslında.

Peki bu ne anlama gelir?

Bir hiç?

Velhasıl

''Yüreğin bir bildiği var fakat akıl bundan bihaber... "
Olduğun yerden doğrulup

paramparça ettiğin yalnızlığının,

mükemmel,

yuvarlak üçgenler şeklinde dağılmış

can kırıkları üzerinde

zarif, siyah bir kedi edasıyla

"ölüme yürüyorsun her saniye yaptığın gibi...'' 

En azından ruhun gülümsüyor

sonunda özgür kalacağı için ve

''Bir hoşlantı idi o... ''

diyor, sır verir gibi, gülümseyerek ve

kalbindeki sızıyı işaret ederek ,

''Aşk olsaydı duramazdın... ''

Not: ''hoşlantıdır o. aşk olsa duramazdın...' yazıyordu, dun akşam trafikte rastladığım beyaz Doğan'ın arkasında, hoş geldi ve bu yazıyı getirdi aklıma... Ç.T.''