DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Öleceğiz...

bir mumya derisi gibi çirkin kılıflarımızı

arkamızda bırakarak;

çırılçıplak, cansız
ardımızda yaşam...

Nasıl yaşamalısın peki?"

Nietzche'nin ellerinde,

yaşamları daracık insanlara

bir meydan okumadır bu soru;

"Nasıl yaşanmalı?"

diye soran kadim tarihten miras...

Kendi önüne değerli amaçlar

koyamayan mutsuz ve zayıf bir varlıksın oysa sen, 

Değersiz eylemleriyle 

sürekli yakınan...

Üstelik

Kendini asla erişemeyeceğin aşkın

Tanrılarla cezalandırıyorsun ve

bunların biricik işlevi de 

bu cezalandırmayı pekiştirmek oluyor.

Kendini yaratabileceğin şeylerle değil

yaratmaktan sakınabileceğin şeylerle tanımlıyorsun;

Sen, kendi kendinin inkarısın; 

yanıtsız bırakılan değil

sorulmamış olanı da sormaya da yetkin.

Fakat sorulmamışı sormaya yeltendiğinde

ya derhal susturulacak

ya da zaten oraya ait olmadığın

toplumun kıyılarına sürüleceksin

sadece elma yedikleri için

 kovulanların cezasını çekmek gibi saçma...

o halde

en büyük ve

ilk sorusunu soracaksın bugün, yarın,

ya da ne kadar gerekiyorsa;

''kimsin sen?''