DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Gökyüzü

o gün,

mavi üzerinde

bembeyaz bir leke gibi duran

bulutlarla kaplanacak.

Çok güzel olacaklar

ama içlerinde

tek bir damla yağmur bulunmayacak,

''tıpkı kalbi gibi...'' 

Musluğundan

damla damla beklerken

dolmasını bardağının,

hayat dediğin şeyin

'kendisi'

olduğunu fark edeceksin,

küçücük parçacıkların

sabır ve geçici bir rastlantı sonucu

bir araya getirdiği... 

Tüm bu görünmez ve küçük şeylerin

karşılıklı raksı,

itişmesi ve aşkı

'hayatım'

dediğin şeyi oluşturmakta?
velhasıl  

bir süre daha devam edeceğini

ve sonra bilinmez ve

belki yorgunluk denilen evrimsel bir kural sebebiyle

sen denilen

etkileşimlerin duracağını bileceksin... 

Ve rastlantısal bu sonsuz şey

rastlantı sonucu bir araya gelmiş

 parçacıkları

çözecek ve artık

tüm sorular ve tüm sorunlar bir son bulacak... 

Bütünde tesadüfen mayalanmış

ve varlığının farkındaki bu şey 

kopacak bile isteye ve  

en acısı da bilinçsiz bir rastlantı olmayacak

bu kez dünyaya gelişin gibi,

bir kara delik gibi

göstere göstere çekecek içine

tüm soruları

tüm hiçliği

tüm olasılıkları

yaşanmasa da hiçlikte yeşermiş aşkları 

başka bir mekan ve başka bir zamana...