ÖLÜMDEN ÖNCEKİ YAŞAM...

Lanetleyen, yaralayan, delirten, intihar ettiren

ve ruhuna göbek kordonuyla düğümlenmiş bir iç sıkıntısıyla pencere kenarındaki koltuğuna oturuyorsun:

Kahvaltı yaptığın ve

üzerinde mor sırçadan ince boyunlu bir şişe, 

içinde yapraklarını

uzun zaman önce masaya terk etmiş bir papatyaya;

açtığı fal fısıltıyla duvarlarında geziniyor; öleceğim, öldüm...

Sırtın dik, dirseklerin açık, kolların hafifçe sarkık.

Ruhun,

deri ve kemikten hapishanesi ardında huzursuz.

Üzerinde en sevdiğin büyük mavi çiçekli, krem elbisen...
Önünde yuvarlak bir masa, aşağı incelerek ve

yerdeki daha küçük bir daireye ahşap kollarıyla sarılı...
Batıya dönük pencerenden,

her akşam aynı saatte alçalan güneşi

kahve kupan içine batırıyorsun...
Aynı boğuk manzara içindeki aynı bina,

mutfağının karanlık lavabosunda

'geçmişinden kurtulmak için' olacak,

günlüğünü yakan genç bir kadın;

mutlak son geldiğinde herkesin aynı yazgıyı paylaşacağına dair bir şarkı söylüyor bilmediğin,

bilsen de duyamayacağın bir dilde:

'ister inanan bir aziz ol ister şeytanın soyundan, aynı uçuruma yuvarlanacağını' söylüyor tüm insanların... 

Oysa sen; olduğunla, olmak istediğin kişi arasındaki

uçuruma gerdiğin ip üzerinde

kafanın içine odaklanmaya çalışıyorsun;

tıpkı hayatın gibi karmakarışık...
Sessizlik canlanarak irkilttiğinde anlıyorsun ancak,

kapısını açıp balkon korkuluklarına yönelen kadının

yürüyen bir intihar olduğunu. 

Yaratılmış olmanın,

nefes almanın yetmediğine ispat

ya da tedaviye yanıt vermeyen

bir hasta kadar hüzünlü adımları,

henüz kendisinden başka kimseye bulaştırmadığı ölüme bir sevgili gibi aşağıda bekleyen Arnavut kaldırımlarında

kavuşturuyor mesut ve arınmış,

kan ve damarlardan parmaklıkları dağılmış

ve  bedeninden nihayet serbest kalırken ruhu... 

Gök yüzü daha fazla dolmasın diye kaparken pencereni sabırsız bir temizlikçi kadın,

rüyaların yapıldığı maddeden dokunmuş

mavi çiçekli krem rengi bir elbiseyi,

'artık yok kimsenin ihtiyacı' diyerek çantasına koyuyor,

ürkmüş, rüyalar kadar kırmızı birkaç leke uçup

masadaki papatyaya konarken...