ÖLÜ ADAM, BEN VE DİĞER HİÇKİMSE

UYKU

(UYUMAK İÇİN ÇOK GEÇ)

   Beyaz bir balinanın kalbinde dalacaksın uykuya,
  Camdan papuçların ve tekini arayan bir prens...
    Denizler boyu uçacak düşlerin ve rüyaların mutluluk kokacak tuzlu, gizemli bir mağaranın tortul ve yaşlı damarlarında... 
   Ve Güneş
   ve Ay,
   uzak olsa da sana;
   dokunamayacağın kadar uzak...
    Yine de hiç bir sabahın güneşsiz
    ve hiç bir karanlığın Aysız geçmeyecek asla...
  Uyandığın sabahlar,
   aynaya söz vereceksin benim için;
   ''Bu sabah da
   vicdanımdan başka kimseye hesap vermeyeceğim...''
   Düşüneceksin elbette,
   kedi mırıltılarıyla uyandığın kiraz sarısı bir sabah,
  'Hayat gerçekten bir uyku mudur;
  ölünce uyanılan...'
   Öyleyse eğer,

(UYKU)

   vaktimiz yok;
    Benim anladığım;
ölmeden önce uyanmalı tez vakit...
Çetin Tarı/ Kasım