ÖLÜ ADAM, BEN VE DİĞER HİÇKİMSE

BÖLÜM 12

ÖĞRENECEKSİN

(DÜŞÜNECEKSİN)

   Tolstoy örneğin; bisiklet sürmeyi öğrendiğinde tam 67 yaşındaydı ve bir gün sırf bu nedenle  “Tolstoy'un Bisikleti” diye bir kavram duyduğunda ne demek istendiğini anlayabileceksin
ve “ hiçbir şey için geç” olmayacağını... 
   Velhasıl öğrendiğin her şey ayakta durman için daha güçlü destek olacak sana gün be gün...  
   Mutlu olmak için gülümsemenin çoğu zaman yeterli olacağını göreceksin ve gördüğün her varlığa kalbinin atmıyor olmasını umursamadan gülümseyeceksin...
   Her şeyin aydınlık yüzünü görebilen iyimserliğin bir salgın gibi onlara da bulaşacak...
   Başlı başına varlığın ve  kalan başarılarınla da gurur duymayı öğreneceksin. Kimi zaman en yakın ve dostlarınla da gurur duyacağın gibi...
   Aklını, zihnini, duygularını arı olmayanla kirletmeyecek ve Tebrizli misali ;hep güzeli görmek için çabalayacak ve elbet sonunda da en güzel dünyayı sen yaratacaksın...

(BASİT ZEVKLERİN OLACAK)

   Aklının dinginliği tek rehberin olacak ve herkes kıskanırken güzelliğini, sen alı al, moru mor, sana bu en yakın dünyaya kalan her renginden saçacaksın gönlünün en zengin paletinden...
   Yalnız güzel, yalnız en iyi ve seni en mutlu eden için çalışmaya ve en iyiyi umarak, varlığını kar altında; dışarıdaki fırtınayı umursamadan başını çıkarmaya çalışan bir kardelen inadıyla dünyaya haykıracaksın; ''filizleneceğim!''

(ÖĞRENECEKSİN)

   Yanlışların da olacak elbet seni sen yapan. Geçmişi ve yanlışlarını bir rehber gibi koynuna alıp şefkatle yarına bakmaya da devam edeceksin....
   Yüreğin kaygıyı toz edecek kadar geniş olacak sonra ve kızgınlık ya da öfke bulamayacak kapısını:
   Bozguna uğramayacak kadar yüce olacak artık ve üzüleceğin şeylerin seni ele geçirmesine izin vermeyecek kadar güçlü...
  Ne zaman mı?
  Belki yüz yirmi gün...
  Bu yazının biteceği güne kadar yani, seni beklediğim güne...
   Sadece bu kadar...
Çetin Tarı/Kasım