Çoğu insan için dünyanın sınırlarını belirleyen şey,,

   sadece bakış açılarıdır. 

  Schopenhauer bunun için şöyle der; 

  "Pek çok insan

 vizyonlarındaki sınırları

  dünyanın sınırları sanır. 

  Çok azı hariç, 

  onlara katılın.."

 Demek istediğim tam da şu an önünde uzanan (ya da uzandığını sandığın) gelecek görüntüsü ile, gelecekteki yaşamın aynı olmak zorunda değildir. 

  Zira sen,, olayları korkuların, sınırlamalarının ve yanlış varsayımlarla çevrili tecrübelerinin kirli penceresinden görmektesin. 

   Kirli camların temizlendiğinde ne olacağını düşünüyorsun? elbette ki yeni olasılıklar ortaya çıkar evet. Demek istediğim; unutma, dünyayı olduğu gibi değil (olduğun gibi) kendi pencerenden göründüğü gibi görürsün. 

   100 metreyi on saniyenin altında koşmanın imkansızlığına dair bir çok makalenin yayınlandığı 30- 40 yıl öncesini düşün,, fakat (bu psikolojik sınır) aşıldığında yine pek çok insan bu zamanın altına inmeyi başarmamış mıydı?

  Yani imkansız olduğunu düşünüyorsan eğer gerçekten de öyle olur. Ama bir kez başarılacağına inanıldı mı daha iyisi olabilir artık önündeki yaşamın için.. 

   Senin on saniyenin altında koşulamayacağına inanmaya benzer imkansız sınırların neler hiç düşündün mü? Nelerin senin için imkansız olduğuna gerçekten inanıyorsun? Sahip olamayacakların, yapamayacakların, olamayacaklarına dair yanlış ve kusurlu varsayımların; seni şu hayatta gerçekten sınırlayanlar neler?

   Düşünme biçimin gerçekliğini yansıtır. 

 İnançların, gerçek anlamda kendi kendilerini gerçekleştiren kehanetlere dönüşür unutma.. 

   Hayatının büyüklüğünü,,

  düşüncelerinin büyüklüğü belirler..

  Ortalama insan diye bir şey de yoktur aslında. 

  Normal bir beyne sahip olman başarman için yeterlidir..

 Gerisi, büyük düşünerek ve imkansız yaftalamalarını bırakıp odaklanarak gerçek oluverir artık..