GÜNEŞLE YENİDEN DOĞ..

 Mezarlıktaki en zengin insan olmaksa niyetin,, sana başarılar dilerim..

  Oysa ki iyi yaşanmış bir hayat; sevdiğin insanların çevrende olduğu, sağlığını koruduğun ve (olabildiğince ve zaman zaman) mutlu olduğun,  gerçek potansiyeline her gün giderek yaklaştığın ve seni saran dünyanda küçücükte olsa bir iz bıraktığın bir hayat değil midir.. 

   Peki günlük hayatın kaotik hay huyu içinde seni bu önemli şeylere odaklamak nasıl mümkün olabilir? Bilgelere göre verilebilecek en doğru cevap; "hayatın kısa olduğu ve ne zaman öleceğini bilmeme gerçeğini unutmamaktır" deniyor..

   Ancak bu şekilde 

  en yüksek önceliklerine odaklanmayı sürdürmek 

   mümkün olabilir.

   Her sabah uyanman için o halde, 

  "Bugün son günüm olsaydı, ne yapardım " diye sormalısın.. 

   Bu, öylesine ve basit bir motivasyon egzersizi değildir ama.. Bu, yepyeni hayatın kapılarına açacak anahtar bir alışkanlıktır inan bana..

   Kimse ölmek istemez, hatta cennete gitmek isteyen insanlar bile bunun için acele etmezler.. Fakat ondan kaçmayı beceren de olmamıştır maalesef. 

  Bu ise, gerektiği gibi ölümün, yaşamın bir başka yüzü ve devamı olmasındandır belki de..

   Çoğumuz hayatın bizi kontrol etmesine izin veriyoruz ve kendi yaşamlarımızın başında, direksiyonda uyukluyoruz. Bu durum günlere, haftalar ve yıllara yayılıyor değişmeden. 

   Ve biz, farkında olmadan zamanın ne çabuk geçtiğine şaşarak, ölüm döşeğimize uzanıveriyoruz..

   "Güneş doğup dükkanlar insanları davet edercesine açılırken, heyhat alış veriş yapmayı unuttum.. Şimdi gece çöktü ve alışveriş yapmayı ben yeni hatırlıyorum.." diyor yaş almış bir ünlü..

   O halde görevimiz şu olmalıdır sakın şaşırma; 

       her gün ölelim..

   Ve sen ey ölümlü, her sabah ölümlü olduğunu hatırla mutlaka..

  Ve böylece kendini yaşama ver; yarın olmayacakmış gibi yaşa, risk al, kalbini aç, dürüst ol.. Sana verilen hayat armağanına duyduğun saygıyı göster açıkça..

  Ve yaşıyor olduğun için bugün de, çevrene ışık saç, hayallerinin peşine düş.. Daha yükseğe uzan..

 En sonuna geldiğinde heyhat; cenazen bir kutlama yerine dönüşsün..