DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Dostoyevski

şöyle tanımlar mutluluğu;

'yaşanması mümkünken,

yaşayamadığın

mutluluklar...'

O halde

karar ver ve ruhunu dinle,

zira o

Evrenin

yanan

nefesinden üflenmiştir

ve nefes

sonunda ve

bir gün

kaynağına
geri dönecektir...

Sırf bu yüzden işte;

kimse izlemiyormuş gibi

dans et örneğin,

ve kimse dinlemiyormuş gibi

şarkılar söyle,

dünya,

kovulduğun o cennetmiş gibi yaşa hatta 

ve en önemlisi de

hiç incinmemiş gibi

sev tekrar...

Ve ilk bakışta değil,

son bakışta göreceğini bil aşkı...

yani ayrılırken;

o son anda
nasıl bakıyorsa sana,

o kadar sevmiş demektir seni...