DİNLE KÜÇÜK KIZ... 

Acı,

sürekli kaçtığın ve

ardından kovalayan olacak,

mutluluk ise

ardından koştuğun ve fakat

senden kaçan bir şey... 

 Demek istediğim

acı

dünya kadehinden taşan ve 

her yerde olan şeydir

temas etmemenin

mümkün olmadığı...

Mutluluk

işte

bu kadeh içindeki

boğulmamak için sarıldığın

sinsi  küçük yılan...

   Nedeni

tüm evrenin

insan için yaratıldığına dair

tiksindirici ve komik

düşüncedir şüphesiz.

İnsan şüphe etse de

tüm bu boşluğun

kendi için var olduğu gerçeğine

sıkı sarılır ille de 

boğulmamak için belki...

 

Ama asıl sorun

evrenin seni fark etmemesidir

zira insan nedir bilmez o,

damarlarında gezinen bu mikroorganizmanın farkında değildir senin anlayacağın ve

insan, aslında farkında olduğu bu

'tanımazdan gelme' mefhumuna

teselli bulabilmek için

sonsuz boşluğu

Tanrılar ve

bizzat kendi suretinden türettiği

Tanrılarla doldurur...

   Sonra  anlamsızlık

aşkla bölünür

kirpik uçlarına kadar ve sırılsıklam.

 ayrılığın ilk günü olur tanışma

ve karanlık yıldızlar altında o ilk gece

katilinle tanışmış olmanın

sonsuz mutluluğuyla çırpınır biçare kalbin..