DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Çıkabilmek için dışına evrenin

kapıyorsun perdelerini

ve dinliyor,

kendinden arınmış bir hiçlikte

sadece kendini yok kılıyorsun aslında...

Her şey

içine

ve çok daha derinlere işliyor

her zamankinden,

ve her şey

orada neler olup bittiğini asla bilemediğin

iç dünyana gidiyor

 peşinen sürükleyerek seni...

Ardında

sayısız tek hücreli,

sayısız yıldız

boşlukta kıvrılarak yanan

binlerce köprü

ve ille de yaşayamadığın aşklardan

koparıyor ilkin

kör bilincini...

Damla damla akarken zaman

artık hiçbir şeye şaşırmayacak kadar

büyüyorsun sonra,

ve deli saçması bir oyunun seyircisi gibi

yanın sıra geçip giden

hayaletlere takılıyor gözlerin,

gözlerinde soğuk çiğ damlaları süzülen...

Geceler en çok da,

onlar üstüne geliyor,

kaçmanın

gizlenmenin mümkün olmadığı... 

 gümüş peleriniyle

yırtarken aydınlığı,

ince siyah bir kan sızıyor rüyana nihayet...

Karanlık sülietiyle

geliyor baş ucuna,

 ölürken aydınlık

titriyor

son bir kelime edebilmek için kulağına;

''Yalan'' diyor ışık

''verdiğimiz umut sana,

aslında karanlıktır sizin tek gerçeğiniz...''

  Ve gece, 

lal rengi rüyalar uçuşurken karanlıkta

öpüyor yanağından şefkatle,

aslında hiç yaşamış 

ve hiç var olmamışsın gibi sıcacık...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Duymak için
boylu boyunca uzanıp 

kulağını
yere dayadığın,

yeraltından gürültüyle akan

bir nehirdir hayat... 

Karanlıklar içinde 

milyonlarca yıldır akan,

çabalamadığın,

dinlemediğin sürece orada olmayan,

duyulamayan, 

 fark edilemeyen,

ve hatta,

aralarında

incecik bir cam gibi duran,

duymayana

anlamayana

bedenlerindeki ruh uçup,

nemli köklerini 
ondan ayrı düştüğü için kurutan... 

Kitapların dahi

işe yaramadığını anlayacağın

bir durum yani...

Ama basittir çözüm belki;

biri olmalıdır insanın yanında
sadece...

kim olduğu da
önemli değil hatta,

yeter ki
yanında olsun...

Fakat aştan anladığın 
ille de
yan yana olmak değilse eğer;
iyi adamların

yalnızlıktan öldüğü bir dünyadır bu,

ve iyi kadınların ise

kötü adamları
balkonlarında

gökyüzüne bakarak düşündüğü...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Bekleyeceksin;
Hiçbir zaman

gerçekten harika olduğunu düşündüğün

bir şey başaramadığını, 
başaramayacağını,

sıradan bir yaşamın olacağını

düşüneceksin
tedirgin... 

Ve 
Sahip olmadığın şeyleri

isteyerek

sahip olduklarına haksızlık edeceksin;

o halde
hatırla;

şu an sahip oldukların

bir zamanlar olmasını

dilediklerin
değil miydi...

     Oysa ki;

sadece sezinlediğin bir dünyada,

çiğ tanesi sanmak
soğuk gözyaşlarını,

geceleri gök kuşağını taramak saçlarınca,

doğmuş olmamak hatta ve 

sadece onu düşünmek,

ne büyük mutluluk...

  Velhasıl
yalnızlığınla baş başa;

yalnızlığa alışmış

bir insanı sevmelerinin 

zor olduğunu

anlayacaksın...

AMAZON DAHİL TÜM KİTAP SİTELERİ...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Herkesin

bir başkasının acısı pahasına

mutlu olduğu bir yaşama

olacak mahkumiyetin ve

en çok da

sahip olmadığın

şeylerden

vazgeçmekte zorlanacaksın...

Gırtlağına kadar

kendi yaşamına gömülmüş,

kocaman,

kirli gri bir duvara yapışmış

bembeyaz bir kağıt gibi

 dökülecek 

içinden çaresiz
acınası kelimeler  

şiir kokan kaldırımlara...

 

Özellikle de

böyle görünce

'neyin olduğunu'

soracaklar sana

ısrarla ve sinsi, 

sanki gerçekten merak ediyorlarmış gibi

zira dinledikten sonra 

ilk sözleri ''Boş ver...''

demek olacak,

deyince
geçecekmiş gibi...

Gözünü açtığın her sabah

aslında günün

dün mü,
yarın mı olduğunu

kavrayamayacaksın çoğu zaman ve

sadece acı çekerek

öğrenilebileceğini öğreneceksin; 

neşe ve sevincin ise

uçucu olduğunu...

Büyük sırrı çözemeyeceksin

anlayacağın  

ama yaklaşacaksın
daha çok yaşadıkça soruyu;

başka yollara saptıktan,

başka kapılara ait başka zilleri çaldıktan,

yanlış evlerde yaşadıktan ve

başkalarının hayallerini yaşayıp,

başka yataklarda uyandıktan,

hayallerini küçümsedikten ve

sonra başka ve yine yanlış
bir kalpte olduğunu

fark ettikten sonra en kötüsü...

Ve hatta

başına gelebileceklerin

 en kötüsü olacak;

yapayalnız hissetmene sebep olan

insanlarla
yaşamaya mecbur kalmak...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Her zaman

başka biri olman için

zorlanacaksın,

ondan daha iyi,

ondan daha çalışkan...

Ve hiç kimse

sana kendin olmanı öğütlemeyecek,

zira böyle gördüler atalarından ve

anne sütüyle karıştı

bu zehir kanlarına...

Sırf bu yüzden işte;

kendin ol ve varlığını sev,

hayranlık duy ona,

zira O

sana Tanrının

elle tutulur
elinde kalan
tek armağanıdır...

Ve üzülme,
insanın karşı konulmaz kaderidir bu;

hüzünle geriye özlemle ileri bakmak...

   Bu huzursuz

kutsal yolda

daima huzuru arzulayarak

huzursuzluk içinde yürüyeceksin

tıpkı seni benzetmeye çalıştıkları

diğer herkes gibi...

Ama kimse seni

kendinden fazla kandıramayacak

aslında;

sen inanmak istediğin şey ve

diğer herkes olacaksın
eninde sonunda...

Yani kusursuz olmak diye bir şey yok

senin anlayacağın, 

Madde dediğin çatlaklarla dolu...

Velhasıl ışık

kalbinden içeri de
bu çatlaklardan

 sızar

merak etme...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

pazar günleri dükkan kapalı olsa da
burada olman
iflah olmaz bir yalnız olduğunu göstermekte belki de,
seni kutlar
bu konudaki başarılarına
bir ayar vermen gerektiği konusunda
naçizane fikrimi belirtirim...

vesselam artık bu konuda daha az başarılar sana...
daha da kısa anlatmam gerekiyorsa; dışarı çık bugün,

aşağıda Damdan Düşanla Sohbetler kitabından rastgele bölümler bulunmakta...

AŞK...


DEĞERLİSİN...


FINDIK...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Her şeyin başlangıcı,

ortası ve sonudur  

Aşk
ve 

aklın en soylu zaafı.

Cennetin dilinden,

 ceza öncesi yani,

kalan tek anı...  

Kalbin saygısız misafiri,

Bir kum saati gibi;

kalbi doldurup

beyni boşaltan,

aptallaştıran,

aptalca mutlu kılan...

Yürekten gökyüzüne 

ateşten bir merdiven, 

aleyhine binlerce sövülüp,

defalarca küsülen,

yine de

onsuz olunamayan...

İki yalnızlığın

birbirine dokunması,

birbirini koruması

kaynaşması,

kaynaması,

bir olması...

Böyledir hayat yani

beklersin;

bakarsın biri girer hayatına,

iyi ki doğar yani,

sonsuzun olur...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Nasıl oluyor da,

gerçek,

sanki gerçeğe ait değilmiş gibi,

küçük bir kedi gibi kaçıyor ve

nasıl oluyor da

karşılaştığın her insan,

tüm içtenliğine rağmen

senin kadar,

içten olamıyor?

Her insanın

karşısına çıkan peki 

'ben' dediğin nedir?' 

'niçin yaşıyor?'

ya da 'görevin ne..?'

Tüm bu sorularını cevaplamak istiyorsan,

en baştaki soruyu çözmen gerekir herhalde;

yalnızca

çok küçük bir zaman diliminde,

çok küçük bir parçasını bildiğimiz

o bütünün

ve insan varlığının

anlamı nedir..? 

 

Velhasıl tüm sorular gibi
uçup giden her şey

bir gün geri gelir insana,

ama tam da

onlarsız yaşamayı öğrendiğin zaman

ve

insanın

sevdiğini son kez görmesi gibi; 

daha kötüsü;

onu son kez gördüğünü

biliyor olmasıdır ya hani...

şöyle düşün ya da; 

Belki doğmadın bile.
Belki düş gördüğünü

düşleyen

bir su damlasından ibaretsin, 

güz mevsiminde hem de...
Kalbinin kırıldığı mevsim...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Yalnızsın

ve uyuduğun tüm geceleri yine de,

yaşanmamış sayıyorsun,

zira gece demek senin için

uykusuz geçen
gecelerindir... 

Yalnızlık,

'düşündüklerinin

kafanın duvarlarına çarpıp

tekrar içeride kalmasıdır' der

Sartre...

Yalnız bir kadın gibi yürümeyi,

amaçsızca dolaşmayı,

sürtmeyi,

bakmadan görmeyi,

görmeden bakmayı öğreniyorsun bu sayede...

Bir film izliyorsun örneğin;

Taksi Şoförü'nün şöyle dediği:

“Yalnızlık

beni tüm yaşamım boyunca takip etti.

Her yerde.

Barlarda,

arabalarda,

kaldırımlarda,

mağazalarda…

Her yerde. Kaçış yok.

Ben Tanrı’nın yalnız adamıyım...”

Saydamlığı,

hareketsizliği,

varolmayışı öğreniyorsun yalnızlıkta.

Bir gölge olmayı hatta

ve insanlara

sanki hepsi birer
taşlaşmış ağaçlarmış gibi bakmayı... 

Foucault'u hatırlıyorsun

sonra neyse ki.

Şöyle diyor,

aynada üzgün görüp seni;

“Eğer kişi yalnız olmayı beceremiyorsa,

başkalarıyla

bir arada olmayı da

beceremez...”

velhasıl

anlıyorsun ki;

Yalnızlığımızın kalitesi,

gelecekteki

muhtemel birlikteliğimizin de

kalitesini gösteriyor...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Pazarları dükkan kapalı olmakla birlikte reklam yapmaya bir engel değil bu
;)

*****

OSCAR TÖREN...

HERHANGİ BİR SF...

FINDIK...

DİNLE KÜÇÜK KIZ...

Pazarları dükkan kapalı olmakla birlikte reklam yapmaya bir engel değil bu
;)

*****

OSCAR TÖREN...

HERHANGİ BİR SF...

 FINDIK...

*teknik bir arıza, iki gün aynı oldu :/